ikən

bağ. Qoşulduğu söz və ya tərkibdə çağ, zaman, yaxud hal-vəziyyət bildirir. Ol sərvin ayağı bağlı oldu; Azadə ikən adaqlı oldu. F.. Tifli-məsum ikən günah etdin; Kəndi vicdanını təbah etdin. M. Ə. S.. <Murad> Nigarı daha kiçik bir qız ikən xoşlamışdı. S. H..